Viltu skoða blómin? - Blómastígur liggur um birkiskóginn í Ásbyrgi, með viðkomu í grenilundi. Leiðin, sem er um  hálfur kílómetri, liggur eftir greiðfærum stíg með upphafs- og endaskilti ásamt þrettán litlum skiltum  þar sem fjallað er um blómplöntur, fléttur og sveppi sem sjást á leiðinni. Viðfangsefni stígsins er nýting  plantna og þjóðtrú í tengslum við plöntur. 

Breið, ljósgræn lauf reyrgresis voru tínd og þurrkuð og lögð í fatakistur til að fá góða lykt í föt. Bugðupunktur ber nafn með rentu, punkturinn er rauðfjólublár og bugðóttur. Ilmreyr er miklu minni en reyrgresið en lyktin af honum er líka góð.

Blöð maríustakksins safna oft glitrandi daggardropum og þótti gott að þvo augun með þeim. Blöðin voru líka lögð við sár og bólgur. Plantan á að hafa stinnandi og samandragandi áhrif sé hún étin. Sá sem sefur á maríustakki nýtur óttalaus góðra drauma.

Smjörgras er óvenjuleg planta á lit, mestallt dökkfjólublátt. Nafnið stafar kannski af því að jurtin lyktar líkt og þrátt smjör. Hún er lika kölluð ýmsum öðrum nöfnum eins og hanatoppur, óeirðargras og lokasjóðsbróðir.

Meginmunur á lyngi bláberja og aðalbláberja er að greinar bláberjalyngs eru brúnar og sívalar en greinar aðalbláberjalyngs eru grænar og kantaðar. Einkenni aðalbláberjalyngs eru lika ljósgræn lauf með tennta jaðra og oft dökk ber, jafnvel svört.

Hrútaberjalyng, eða klungur, er algengt á landinu nema á miðhálendi. Það breiðir úr sér með löngum renglum. Blómin eru hvít og berin skærrauð. Nokkur ber eru saman í klasa og í hverju þeirra stór steinn um fræið. Úr berjunum má sjóða gómsætt hlaup.

Sveppir sjást fyrst og fremst á haustin. Gráskeljungur er trjékenndur sveppur og sýnilegur allt árið. Sveppir gegna ýmsum mikilvægum hlutverkum í náttúrinni, til dæmis að brjóta niður lífrænt efni og gera það aftur aðgengilegt plöntum.

Grænlilja hefur verið kölluð einkennisjurt Jökulsárgljúfra. Hún lætur lítið yfir sér, er víðast sjaldgæf en algeng í Gljúfrum. Grænlilja er af vetrrarliljuætt. Klukkublóm er af sömu ætt og svolítið lík frænku sinni en er algeng um allt land.

7. Grænlilja og klukkublóm - Orthilia secunda og Pyrola minor)

Blágresi þekur gjarnan botn birkiskóga og hefur verið miklu útbreiddara þegar landið var kjarri klætt. Nú vex það oft í dældum sem snjór hlífir á veturna. Blágresi er góð litunarjurt og sagnir um að það, eitt íslenskra jurta, hafi gefið bláan lit.

Reynir er af rósaætt. Hann skartar hvítum blómum og síðan rauðum berjum. Í haustlitunum líkist skógurinn eldhafi. Lauf flestra trjáa eru þá gul eða gulbrún en reynitrén sem eldrauðar logatungur. Helgi hvíldi á reynivið bæði í heiðni og kristni.

Snepaskóf (Parmelia saxatalis) er ein þeirra fléttna sem kallaðar eru litunarskófir. Með þeim var ull lituð gullinbrún. Hér vex hún í litlu magni og er aðeins til að horfa á. Þau sem vilja safna henni til nytja verða að leita út fyrir þjóðgarðinn.

Loðvíðir vex víða í mólendi og sandi og er góð landgræðslujurt. Laufin eru kafloðin að ofan og neðan. Á vorin blómstrar víðirinn áður en hann laufgast. Blómskipanin kallast reklar. Svifhár fræja mynda eins og ullarlagð um kvenreklana síðsumars.

Við landnám var stór hluti landsins þakinn birkiskógi. Skógurinn var höggvinn til bygginga og smíða en mest til kolagerðar. Viðarkol voru notuð til járnvinnslu. Þjóðin lifði - en mikill hluti skógarins dó. Ásbyrgisskógur hjarði, en var friðaður 1928.

Gulvíðir vex í móum og mýrum og er óvenju hávaxinn í logni Ásbyrgis. Víðir er vinsæl beitarjurt og var sleginn í laufhey. Rætur gulvíðis voru vafðar sem gjarðir um tunnur og keröld og úr þeim fléttaðar körfur. Börkurinn var notaður við ýmsum kvillum.

Blómastígur - Gestagata

Fræðsla

1. Grösin góð

2. Maríustakkur - Alchemilla vulgaris

3. Smjörgras - Bartsia alpina

4. Lyng blárra berja

5. Hrútaberjalyng - Rubus saxitalis

6. Sveppir

7. Grænlilja og klukkublóm - Orthilia secunda og Pyrola minor)

8. Blágresi - Geranium sylvaticum

7. Reynir - Sorbus aucuparia

8. Litunarskóf

9. Loðvíðir - Salix lanata

10. Birki - Betula pubescens

11. Gulvíðir - Salix phylicifolia